Via Giulia in Rome

De Via Giulia in Rome is, zoals de naam al een beetje verklapt, aangelegd voor paus Julius II, door niemand minder dan Bramante. De straat wordt geflankeerd door indrukwekkende palazzi, prachtige kerken en veel groen.

Met de Via Giulia ontwierp Bramante in het begin van de 16de eeuw een van de eerste brede, statige straten in de wirwar van middeleeuwse steegjes die Rome toen vooral nog was. De Via Giulia is een kaarsrechte straat van 1 kilometer, parallel aan de Tiber, en de verbinding tussen het Vaticaan en de Ponte Sisto. Eigenlijk was het ook de bedoeling geweest een groot plein aan te leggen dat aan de Via Giulia zou grenzen, waar het nieuwe gerechtshof onderdak zou moeten krijgen. Vanwege geldgebrek kon dit echter niet gerealiseerd worden - gelukkig maar, want de Via Giulia is helemaal perfect zo!



Boog
Als je de Via Giulia vanaf de zijde van de Ponte Sisto betreedt, zie je bijna direct een grote boog over de weg lopen. Deze boog maakt deel uit van Michelangelo's nooit uitgevoerde ontwerp voor de verbinding van Palazzo Farnese, waarvan de achterzijde aan de Via Giulia grenst, met de Villa Farnesina, aan de overzijde van de Tiber. Met een beetje geluk hangen vanaf de boog groene struiken naar beneden, een fotogeniek begin van de straat!



Knekelkerk
Even verderop wandel je langs de Fontana del Mascherone, oftewel de Fontein van het Masker. Uit de mond van het groteske masker stroomt continu helder drinkwater. Weer wat verder vind je de Santa Maria dell'Orazione e Morte (Heilige Maria van het Gebed en de Dood), de kerk van een laat middeleeuws broederschap dat werd opgericht om onbekende doden toch een fatsoenlijke begrafenis te geven. Opvallend zijn de gevleugelde schedels die de gevel van de kerk sieren.

Wie de kerk binnenloopt, wordt nog eens extra met de gedachte aan de dood geconfronteerd: boven de ingang hangt een zandloper, die de kerkgangers eraan herinnert dat het leven op aarde slechts tijdelijk is. Tussen 1552 en 1896 werden hier meer dan 8000 skeletten bijgezet in de ondergrondse grafruimte of knekelkerk, zodat letterlijk alles wat je tegenwoordig in de crypte ziet – tot en met de decoraties en de lampen – bestaat uit botten en schedels.

Siena
Aan de overkant een vriendelijker kerk, de Santa Caterina da Siena. Zoals de naam al zegt is dit de kerk van de Sienese gemeenschap in Rome. Siena en Rome hebben beide een bijzondere band met de wolvin die Romulus en Remus zou hebben gevoed. Het verhaal gaat dat de Siena gesticht is door de zonen van Remus, Aschius en Senius. Zij zouden namelijk direct na de overwinning van hun oom Rome zijn ontvlucht. Romulus wilde namelijk de hele familie van Remus uitroeien, zodat niemand hem meer van de troon zou kunnen stoten.



Helaas voor hem stonden er voor de zonen van Remus twee paarden klaar, die de broers in noordelijke richting brachten. Een wolvin vergezelde hen en na een lange tocht wees ze de stad die nu Siena heet aan als nieuwe verblijfplaats voor de twee broers. Daardoor is de zogende wolvin ook het symbool van Siena geworden en kom je haar, net als in Rome, op elke straathoek tegen.

Gevangenis
Tegenover de smalle Vicolo del Malpasso bevindt zich de voormalige gevangenis, de Carceri Nuove. Hoewel de naam anders doet vermoeden, is deze gevangenis verre van nieuw. Het cellencomplex werd in 1655 gebouwd in opdracht van paus Innocentius X. Hij liet zich erop voorstaan dat de gevangenen hier op een humane manier werden behandeld. Aan het eind van de 19de eeuw verhuisde de gevangenis echter naar de overkant van de Tiber. Nu vind je in de enorme gebouwen een klein misdaadmuseum en kantoren van het ministerie van Justitie.

Palazzo
Na een paar mooie kerken vind je op nummer 66 het Palazzo Sacchetti, dat ooit werd bewoond door Antonio da Sangallo junior, de architect van onder andere Palazzo Farnese. Neem als het kan even een kijkje op de binnenplaats, met een relief uit de derde eeuw en een middeleeuwse Madonna. Aan de overkant staat nog zo'n mooi palazzo, Palazzo Donarelli, en ook het renaissance-palazzo op nummer 85 mag er wezen. Volgens de verhalen zou dit ooit het onderkomen zijn geweest van Rafael, maar bewijzen hiervoor zijn helaas nooit gevonden.
 
Aan het eind van de Via Giulia ligt de San Giovanni dei Fiorentini, de kerk die ooit druk werd bezocht door de Florentijnse gemeenschap die met name in de Via Giulia en de omliggende straatjes woonde.

Een wandeling door de Via Giulia is altijd een groot succes, zowel bij iedereen die voor het eerst in Rome komt als voor de 'gevorderde' toerist. Romeinse vrienden laten weten er zelf vaak op een mooie zomeravond heen te gaan voor een wandeling; dan wordt de straat namelijk verlicht door honderden olielampjes en zijn veel binnenplaatsen en kloostergangen het decor voor kleinschalige concerten.

Reageer op dit artikel

Mail de redactie

Deel dit artikel!